این ایده که موسیقی می تواند از ارزش درمانی برخوردار باشد ، دور از چیز جدید است: در مصر باستان ، شعار درمانی به عنوان بخشی از روند بهبودی تلقی می شد ، در حالی که در یونان باستان ، هر دو ارسطو و افلاطون از خواص مفید آن استقبال می کردند و می نوشتند که می تواند به مردم کمک کند تا بهتر شوند. انسانها و غلبه بر مشکلات عاطفی در طی فرایند کاتارزی. اولین جنبش اساسی در روانشناسی مدرن ، روانکاوی ، بیان داشت که موسیقی می تواند وسیله ای مؤثر برای تصدیق - بیان خواسته های نامناسب به روش های مناسب اجتماعی - و دسترسی بیشتر به ناخودآگاه بیمار ارائه دهد. رویکردهای اخیر شامل موسیقی در بخش های بیمارستان و بخش های انتظار برای بهبود روحیه بیماران و بهزیستی جسمی آنها می باشد. و ما به طور مداوم در زندگی روزمره به موسیقی گوش می دهیم: ما روی Pandora یا Spotify تلنگر می زنیم تا حال و هوای نوشیدنی ها را با دوستان ، یک تاریخ عاشقانه یا یک تمرین تنظیم کنیم. موسیقی می تواند ما را قبل از یک جلسه مهم روان کند ، یا ما را پس از یک مکالمه استرس زا آرام کند. حتی می تواند به ما کمک کند تا عصبانیت خود را برطرف کنیم یا عشق خود را ابراز کنیم ، زیرا هر کس که تا به حال مخلوطی را برای شخص مهم دیگری ایجاد کرده است - و بعد وقتی همه چیز به نتیجه نرسید ، ترکیبی از شکاف را ایجاد می کند.
در بررسی بیش از هشتاد مطالعه در مورد استفاده از موسیقی در تنظیمات درمانی ، پزشک متخصص اطفال کاتی کمپر و روانشناس سوزان داناوئر نتیجه گرفتند که موسیقی دارای چندین اثر فیزیولوژیکی مستقیم است: ریتم های ثابت به تنظیم تنفس و افزایش فعالیت در لوب تمپورال جانبی کمک می کند. ناحیه ای از مغز که به ادغام ورودی های حسی کمک می کند. به طور خاص ، موسیقی کلاسیک به بهبود تنوع ضربان قلب ، معیار استرس و تاب آوری کمک کرد ، در حالی که آرامش موسیقی منجر به کاهش سطح کورتیزول ، یک هورمون استرس ، در گروهی از دانش آموزان شد که مشغول فعالیت های استرس زا بودند. موسیقی تأثیرات غیرمستقیمی هم بر احساسات و هم در رفتار داشته و باعث می شود افراد شادتر ، آرام تر ، آرام تر و اضطراب کمتری داشته باشند. در نتیجه فیزیولوژی و روانشناسی ، نویسندگان نتیجه گرفتند ، موسیقی راهی مؤثر برای بهبود نتایج برای بیمارانی بود که تحت عمل جراحی قرار گرفته اند ، یا در واقع هر روش پزشکی.
از زمان بررسی اولیه Kemper و Danhauer ، که هشت سال پیش انجام شد ، داده ها حتی قوی تر شدند. در حال حاضر موسیقی برای بسیاری از بیماری ها از جمله درمانی زوال عقل ، اسکیزوفرنی ، آلزایمر ، پارکینسون و ایسکمی مغزی از نظر درمانی به کار می رود. محققان در کلینیک کلیولند در مطالعه ای که از درد مزمن رنج می برد ، دریافتند که گوش دادن به موسیقی به بیماران کمک می کند درد جسمی کمتری داشته باشند ، همچنین میزان افسردگی کمتری داشته باشد. دانشمندان دانشکده پرستاری تایپه در مطالعهی پیرمردان مبتلا به زوال عقل دریافتند که پخش موسیقی پس زمینه در طول ناهار باعث افزایش چشمگیر پرخاشگری کلامی و جسمی می شود. در سال 2006 ، محققان دریافتند كه حتی با پیچیدگی عمل جراحی قلب باز می توان حتی چیزی پیچیده را بهبود بخشید: بیمارانی كه در حین و بعد از عمل قلب گوش به موسیقی گوش می دادند ، نه تنها احساس اضطراب كمتری داشتند بلكه به طور متوسط ​​، دویست دقیقه كمتری از لوله گذاری استفاده می كنند. از کسانی که تحت عمل استاندارد قرار گرفته اند.

در دانشگاه Teikyo ، Masanori Niimi و همکارانش هنگام بهبود یافتن موش ها متوجه تفاوت بین این گروه ها شدند: موش هایی که در اتاق های سکوت یا تک فرکانس قرار گرفته اند از رد حاد پیوند رنج می برند ، زیرا سیستم ایمنی بدن سلول های خارجی را از پیوند رد می کند. . کسانی که به Verdi یا Mozart گوش فرا داده بودند ، نتایج بقا را به طور قابل توجهی بهبود بخشیدند ، به طور متوسط ​​بیست روز بیشتر زندگی می کردند. شنوندگان Enya چندان خوشبخت نبودند: آنها بهتر از موشهایی که اصلاً به چیزی گوش نمی دادند ، بهتر عمل کردند و به طور متوسط ​​فقط چهار روز بیشتر از موش هایی که در معرض سر و صدا یا سکوت بودند ، زندگی می کردند. نویسندگان گمان می کردند که آنچه که ممکن است در بازی باشد ، هارمونی های خاص و ویژگی های موسیقی یک صفحه است